Daarnaast ben ik voorzitter van de Vereniging van Strandpaviljoenhouders Bloemendaal aan Zee en ben ik vanuit het NKV actief als partner in het Kustpact. Dit is een samenwerkingsverband van lokale en provinciale (kust)overheden, waterschappen, natuur en milieubeheerorganisaties, recreatieondernemers en toeristische organisaties. Het pact heeft als doel om een goede balans te bewaken tussen bescherming én ontwikkeling van de Nederlandse kust.
Benieuwd naar hoe de samenwerking tussen NKV, Strand Nederland en KHN eruitziet? Lees dan: NKV, KHN en Strand Nederland: een vruchtbare samenwerking. En kijk ook eens op de strandbelangen-pagina.
Even voorstellen: Jasper Roord, Ledenraadslid Kustrecreatie
Mijn naam is Jasper Roord. Ik ben eigenaar van Beachclub Bloomingdale in Bloemendaal, Bernies Beachclub in Zandvoort en The Hut Bonaire in Kralendijk (Bonaire). Als ledenraadslid vertegenwoordig ik de horecabedrijven in de kustrecreatie. Dit valt mooi samen met mijn functie als voorzitter van de Nederlandse Kust Vereniging, waarmee we opkomen voor de belangen van ongeveer 330 strandpaviljoenouders. Dat doen we samen met Strand Nederland en KHN.
De belangrijkste speerpunten waar we ons de komende tijd voor gaan inzetten:
Meer financiële en juridische zekerheid voor ondernemingen op het strand.
Recht van opstal voor strandondernemers voor langere termijn.
Langdurigere vergunningen en pachtcontracten voor strandondernemers.
Niet verder vooruit verplaatsen van strandpaviljoens richting zee.
Mogelijkheden voor ruimere bebouwing van strandpaviljoens.
Meer financiële en juridische zekerheid
Ondernemingen op het strand zijn in de loop der jaren getransformeerd van houten keten tot glamoureuze strandpaviljoens, waarbij eenderde inmiddels permanent op het strand blijft staan. De voorwaarden van de verblijfsstatus van de strandpaviljoens is echter nog steeds gebaseerd op de vroegere situatie. Voor ondernemers geeft dit onzekerheid op vele vlakken. Investeringen in hun bedrijven zijn namelijk niet meer uit eigen middelen te betalen, daar zijn financieringen voor nodig. Financieringen die nu slecht verkregen kunnen worden vanwege het ‘tijdelijk’ karakter en het niet hebben van recht van opstal. Vergunningen en contracten worden veelal per 5 of 10 jaren vergeven. Dit is een te korte periode om een serieus duurzaam bedrijf neer te zetten. Bovendien vinden waterschappen het nodig dat de strandbedrijven steeds meer richting zee verplaatsen. Zo’n verplaatsing gaat gepaard met veel kosten en richting een nog onzekerder situatie, nog dichter bij zee. Deze onzekerheden maken dat verzekeringsmaatschappijen extra hoge premies rekenen. Daar komt bij dat het verplaatsen van de strandpaviljoens veel CO2 uitstoot veroorzaakt, onverantwoord veel.
Recht van opstal
Strandondernemers kunnen op lange termijn alleen duurzaam blijven investeren als hun pand voor langere duur zekerheid heeft om terug te keren of te blijven staan op het strand. Het is nodig dat pachtcontracten en vergunningen voor langere duur worden afgegeven, voor onbepaalde tijd of volgens de erfpachtperiode van 50 jaar. Alleen dan kunnen ondernemers voldoende langetermijnvisie ontwikkelen waarbij financiers en verzekeraars genoeg zekerheden krijgen om marktconforme aanbiedingen te doen.
Langdurigere contracten
Vergunningen en pachtcontracten worden veelal afgegeven voor 5 of 10 jaar, perioden aangeduid met ‘tijdelijk’. Zolang deze vergunning- en contracttermijnen zo kort blijven, kunnen ondernemers niet werken aan een langetermijnvisie. Waar wil ik over 25 jaar zijn, wat wil ik ‘later’ bereikt hebben? De korte duur van contracten en vergunningen trekt z’n wissel op vele vlakken. Financiers hanteren te strikte voorwaarden, investeringen worden niet gedaan vanwege de terugverdienmogelijkheid, duurzame investeringen vinden niet voldoende plaats vanwege een nog langere terugverdientijd.
Niet verder vooruit verplaatsen
Waterschappen dringen aan op steeds verdere verplaatsing van strandpaviljoens richting zee vanwege de kustverdedigingslijn. Hierdoor komen strandpaviljoen steeds verder richting zee te staan. Dit brengt de veiligheid van het paviljoen in gevaar. Richting zee is geen ruimte, richting het achterland is wel ruimte. Waterschappen kunnen zich beter richten op het verhogen van de duinen achter het strand i.p.v. op het strand. Hoe dichter het water op de duinen komt, hoe kwetsbaarder de duinen zullen worden. In de afgelopen jaren is gebleken dat bij een te smal strand de duinen én de strandpaviljoens zeer kwetsbaar zijn. Strandpaviljoens moeten ver genoeg vanaf de zeelijn staan zodat het strand een eerste buffer vormt tegen het hoge water. Strandpaviljoens willen niet verder naar voren verplaatsen. Dit is wat ons betreft alleen bespreekbaar als de noodzaak goed onderbouwd is, want de kustveiligheid mag uiteraard nooit in het geding komen.
We willen mogelijkheden voor ruimere bebouwing
In de komende 10 jaar zal een stijging van 50% van het toerisme plaatsvinden omdat steeds meer mensen op aarde toetreden tot de middenklasse en voldoende inkomen genereren om te gaan reizen. Veel van deze toeristen zullen richting kust trekken en daarom wordt aan de kust en in de paviljoens meer ruimte gevraagd, ruimte die we moeten creëren om verrommeling tegen te gaan. Strandpaviljoens hebben vanwege de behoefte van de mens en hun wens om duurzamer te ondernemer meer ruimte nodig om hun bedrijf voldoende te kunnen professionaliseren en verduurzamen.
•
Scroll
Daarnaast ben ik voorzitter van de Vereniging van Strandpaviljoenhouders Bloemendaal aan Zee en ben ik vanuit het NKV actief als partner in het Kustpact. Dit is een samenwerkingsverband van lokale en provinciale (kust)overheden, waterschappen, natuur en milieubeheerorganisaties, recreatieondernemers en toeristische organisaties. Het pact heeft als doel om een goede balans te bewaken tussen bescherming én ontwikkeling van de Nederlandse kust.
Benieuwd naar hoe de samenwerking tussen NKV, Strand Nederland en KHN eruitziet? Lees dan: NKV, KHN en Strand Nederland: een vruchtbare samenwerking. En kijk ook eens op de strandbelangen-pagina.
Even voorstellen: Jasper Roord, Ledenraadslid Kustrecreatie
Mijn naam is Jasper Roord. Ik ben eigenaar van Beachclub Bloomingdale in Bloemendaal, Bernies Beachclub in Zandvoort en The Hut Bonaire in Kralendijk (Bonaire). Als ledenraadslid vertegenwoordig ik de horecabedrijven in de kustrecreatie. Dit valt mooi samen met mijn functie als voorzitter van de Nederlandse Kust Vereniging, waarmee we opkomen voor de belangen van ongeveer 330 strandpaviljoenouders. Dat doen we samen met Strand Nederland en KHN.
•
Scroll
De belangrijkste speerpunten waar we ons de komende tijd voor gaan inzetten:
Meer financiële en juridische zekerheid voor ondernemingen op het strand.
Recht van opstal voor strandondernemers voor langere termijn.
Langdurigere vergunningen en pachtcontracten voor strandondernemers.
Niet verder vooruit verplaatsen van strandpaviljoens richting zee.
Mogelijkheden voor ruimere bebouwing van strandpaviljoens.
Meer financiële en juridische zekerheid
Ondernemingen op het strand zijn in de loop der jaren getransformeerd van houten keten tot glamoureuze strandpaviljoens, waarbij eenderde inmiddels permanent op het strand blijft staan. De voorwaarden van de verblijfsstatus van de strandpaviljoens is echter nog steeds gebaseerd op de vroegere situatie. Voor ondernemers geeft dit onzekerheid op vele vlakken. Investeringen in hun bedrijven zijn namelijk niet meer uit eigen middelen te betalen, daar zijn financieringen voor nodig. Financieringen die nu slecht verkregen kunnen worden vanwege het ‘tijdelijk’ karakter en het niet hebben van recht van opstal. Vergunningen en contracten worden veelal per 5 of 10 jaren vergeven. Dit is een te korte periode om een serieus duurzaam bedrijf neer te zetten. Bovendien vinden waterschappen het nodig dat de strandbedrijven steeds meer richting zee verplaatsen. Zo’n verplaatsing gaat gepaard met veel kosten en richting een nog onzekerder situatie, nog dichter bij zee. Deze onzekerheden maken dat verzekeringsmaatschappijen extra hoge premies rekenen. Daar komt bij dat het verplaatsen van de strandpaviljoens veel CO2 uitstoot veroorzaakt, onverantwoord veel.
Recht van opstal
Strandondernemers kunnen op lange termijn alleen duurzaam blijven investeren als hun pand voor langere duur zekerheid heeft om terug te keren of te blijven staan op het strand. Het is nodig dat pachtcontracten en vergunningen voor langere duur worden afgegeven, voor onbepaalde tijd of volgens de erfpachtperiode van 50 jaar. Alleen dan kunnen ondernemers voldoende langetermijnvisie ontwikkelen waarbij financiers en verzekeraars genoeg zekerheden krijgen om marktconforme aanbiedingen te doen.
Langdurigere contracten
Vergunningen en pachtcontracten worden veelal afgegeven voor 5 of 10 jaar, perioden aangeduid met ‘tijdelijk’. Zolang deze vergunning- en contracttermijnen zo kort blijven, kunnen ondernemers niet werken aan een langetermijnvisie. Waar wil ik over 25 jaar zijn, wat wil ik ‘later’ bereikt hebben? De korte duur van contracten en vergunningen trekt z’n wissel op vele vlakken. Financiers hanteren te strikte voorwaarden, investeringen worden niet gedaan vanwege de terugverdienmogelijkheid, duurzame investeringen vinden niet voldoende plaats vanwege een nog langere terugverdientijd.
Niet verder vooruit verplaatsen
Waterschappen dringen aan op steeds verdere verplaatsing van strandpaviljoens richting zee vanwege de kustverdedigingslijn. Hierdoor komen strandpaviljoen steeds verder richting zee te staan. Dit brengt de veiligheid van het paviljoen in gevaar. Richting zee is geen ruimte, richting het achterland is wel ruimte. Waterschappen kunnen zich beter richten op het verhogen van de duinen achter het strand i.p.v. op het strand. Hoe dichter het water op de duinen komt, hoe kwetsbaarder de duinen zullen worden. In de afgelopen jaren is gebleken dat bij een te smal strand de duinen én de strandpaviljoens zeer kwetsbaar zijn. Strandpaviljoens moeten ver genoeg vanaf de zeelijn staan zodat het strand een eerste buffer vormt tegen het hoge water. Strandpaviljoens willen niet verder naar voren verplaatsen. Dit is wat ons betreft alleen bespreekbaar als de noodzaak goed onderbouwd is, want de kustveiligheid mag uiteraard nooit in het geding komen.
We willen mogelijkheden voor ruimere bebouwing
In de komende 10 jaar zal een stijging van 50% van het toerisme plaatsvinden omdat steeds meer mensen op aarde toetreden tot de middenklasse en voldoende inkomen genereren om te gaan reizen. Veel van deze toeristen zullen richting kust trekken en daarom wordt aan de kust en in de paviljoens meer ruimte gevraagd, ruimte die we moeten creëren om verrommeling tegen te gaan. Strandpaviljoens hebben vanwege de behoefte van de mens en hun wens om duurzamer te ondernemer meer ruimte nodig om hun bedrijf voldoende te kunnen professionaliseren en verduurzamen.
